• DE BRIEVEN

Brief 19 vakantie in Algarrobo

Algarrobo, 16 januari 1918

Carmen de Castro O.

Lieve Carmen,

Je zult je wel hebben verwonderd dat mijn brief zo kort was, maar dat was omdat ik zo’n haast had, want de post zou net weggaan en die gaat maar eens in de twee dagen. Je zult je wel kunnen voorstellen hoeveel ik aan je denk. Ik mis je heel erg en ik denk er steeds aan hoe gelukkig we zouden zijn als we bij elkaar zouden zijn.

Het leven hier is heel prettig. De kust hier is betoverend. We wonen in een huis vlak aan zee, ongeveer 3 meter van de oceaan verwijderd. Je zult je wel kunnen voorstellen wat een prachtig uitzicht we hier hebben. Alles wat ik je vertel over het fijne leven hier, schiet altijd te kort. Hier kleden de mensen zich zoals ze willen. De meisjes dragen strooien hoeden, en alles is in die stijl. Op het strand zie je enkel een groep van 4 of 5 vrouwen met daaromheen 11 meisjes. We zwemmen met elkaar. Je kunt een heel eind de zee ingaan tot aan je nek, zonder dat je hinder hebt van golven of stromingen, want die zijn er niet. Je kunt hier beter zwemmen dan in een zwembad (...)

Op een dag gingen we paardrijden met Teresa Lyon. Je kunt je niet voorstellen welke mooie landschappen we zagen: enorme watervallen tussen twee bergen bedekt met bomen, met aan het eind een opening waardoor je de oceaan kon zien met de wolken daarboven die in verschillende kleuren werden weerspiegeld en daarachter een bedekte zon. Je kunt je niets mooiers voorstellen, want het doet me denken aan God, die de wereld zo mooi heeft geschapen, ook al is het een plaats van veel leed. Wat moet de hemel dan wel niet zijn, vraag ik mezelf dikwijls af, want die is immers gemaakt tot geluk? (...)

Hier zijn twee H. Missen, maar vandaag waren er vier, en iedere middag is er gebedstijd. Samen met de zusjes Lyon hebben we een koor gevormd, dat nog niet zo slecht zou zijn als we beter werden begeleid. Vandaag gaan we met Gabriela Lyon kijken of er kinderen zijn voor een cursus catechese. Ik zal je er alles over vertellen in mijn volgende brief. Bid maar dat we een flink aantal bij elkaar kunnen krijgen Y (...)

Gisteravond hadden we een perfecte avond. We gingen naar buiten en zaten in het zand. Het was de eerste keer dat de maan zichtbaar was, omdat het anders tegen de avond steeds bewolkt werd. Het is onmogelijk iets mooiers te beschrijven. Ik had het gevoel dat je vlak naast me zat, toen ik aan jou dacht. Carmen, overkomt het jou ook wel eens dat je, wanneer je naar de oceaan kijkt, een hevig verlangen in je voelt naar het oneindige? Wij voelen in onze ziel een onverklaarbare eenzaamheid, die alleen God kan vullen, want alles lijkt zo erg klein.

Mijn lieve Carmen, je moet niet klagen dat ik je niet alles vertel wat ik voel en wat ik denk, want ik weet dat je me begrijpt en ik heb een grote behoefte om mijn ziel voor jou te openen. En wie is een betere vriendin voor mij dan jij?

Hoe is het met jullie allemaal thuis? Heb je iets gehoord over Ines en de kinderen? En hoe is het met de baby? Geef die kleine engel maar veel kusjes van me! Heel hartelijke groeten van mijn hele familie aan jou lieve moeder en zussen. En voor jou, mijn schone lieve, een flinke knuffel en een dikke kus van je vriendin.

Juana, kind van Maria